Voordat de bewoners van ‘De Landtong’ het beseften, lag er aan de Levi Vorstkade ineens het M.S. Rotterdam, een boot voor de noodopvang van asielzoekers. Na aandringen van het bestuur van de bewonersvereniging kreeg men alsnog een pamflet van de gemeente in de bus waarin een en ander nader werd uitgelegd.
Nieuwsgierig geworden betraden twee bestuursleden (H.B. en A.G.) op een zonnige maandagmiddag in januari de loopplank. Hoewel we ons bezoek niet hadden aangekondigd, werden we meteen naar binnen gewenkt door een vriendelijke beveiliger die ons voorstelde aan Han, de locatiemanager. Twee minuten later zaten we met hem aan de koffie.
De opvang van asielzoekers op dit schip is geïnitieerd vanuit de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond. Het ondersteuningsnetwerk is groot. Samengewerkt wordt met organisaties zoals het Rode Kruis, de COA (Centraal Orgaan Asielzoekers), de IND (Immigratie en Naturalisatiedienst), Vluchtelingenwerk Nederland, politie en brandweer. De 65 bewoners van de boot zijn hoofdzakelijk vrouwen, afkomstig uit o.a. Colombia, Syrië en Eritrea. In verband met de nabijheid van het water verblijven er geen kinderen aan boord.
De 65 bewoners van de boot zijn hoofdzakelijk vrouwen, afkomstig uit o.a. Colombia, Syrië en Eritrea.
Han beschrijft de groep als plezierig en betrokken. Dat is te merken. We proeven de gemoedelijke sfeer op deze keurig onderhouden passagiersboot, het soort schip waarmee waarschijnlijk normaal gesproken reisjes over de Rijn wordt gemaakt, met hutten van twee verschillende groottes, elk met eigen sanitair. Iedereen helpt een handje mee met de huishoudelijke taken. De dagen zijn gevuld met werken voor zichzelf (via internet) en er worden workshops en taalcursussen gegeven. Men heeft contact met het thuisfront via de mobiele telefoon, skype en mail.
Drie keer per dag wordt er een maaltijd geserveerd. Voor kleine, persoonlijke benodigdheden ontvangt men een ‘money card’ een soort bankpas waarmee men wat geld kan opnemen. En al na een paar dagen waren de meeste asielzoekers aardig wegwijs in de wijk.
Drie keer per dag wordt er een maaltijd geserveerd.
Naast de kapitein bestaat de staf uit hotelmanager Joeri, een kok, een technisch medewerker, twee beveiligers en een aantal vrijwilligers. Twee keer per week houdt een verpleegkundige spreekuur voor kleine medische klachten. Mocht hij of zij dat nodig vinden dan is er de mogelijkheid een huisarts uit de wijk te raadplegen. Op de vraag wat er na de opvang van vier maanden gaat gebeuren was nog geen duidelijk antwoord te geven. Dat hangt af van de plaatsingsmogelijkheden elders en de voortgang van de asielaanvraag.
Wanneer we na een prettig gesprek en een korte rondleiding afscheid nemen, loopt een van de beveiligers een stukje met ons mee. ‘Het is echt fijn werken met deze groep’, zegt hij. ‘Iedereen is aardig en behulpzaam, maar vooral ook dankbaar hier te kunnen zijn.’ De gemeente geeft aan dat de asielopvang in de Spoorweghaven ergens in mei zal eindigen.